Menu
Menu
Voordat Paramaribo over een waterleidingnet beschikte was op de erven van de meeste huizen een waterput, die water verschafte voor huishoudelijk gebruik. Daarnaast werd regenwater opgevangen via de dakgoten en opgeslagen in gemetselde waterbakken onder de huizen of in grote ijzeren bakken naast de huizen. Maar vooral in de droge tijd was er vaak een drinkwater tekort in Paramaribo.
Onderzoek mogelijkheden waterleidingnet Paramaribo
In 1928 werd opdracht gegeven een onderzoek in te stellen naar de mogelijkheden om voor Paramaribo een waterleidingnet aan te leggen. Dr. J.W. Weijerman werd belast met dit onderzoek. Aan de hand van de verrichte boringen en proefpomping was hij ervan overtuigd dat er voldoende water van goede kwaliteit kon worden gewonnen te Republiek. De aanleg van waterleiding voor Paramaribo bleek echter meer een financieel dan een technisch vraagstuk, omdat er geen middelen beschikbaar waren. Daarom werd gezocht naar potentiële investeerders voor dit project.
Oprichting N.V. Surinaamsche Waterleiding Maatschappij
Na onderhandelingen werd op 20 februari 1930 in Amsterdam de N.V. Surinaamsche Waterleiding Maatschappij opgericht door de Nederlandsche Handel Maatschappij N.V. tezamen met de Twentsche Bank N.V.
Aankoop pand Gravenstraat
Er werd nader geo-hydrologisch onderzoek gedaan en in juni 1931 werd alvast het pand aan de Gravenstraat 9 – 11 (thans Henck Arronstraat) aangekocht om als kantoorgebouw te dienen. Dr. Weijerman werd als directeur aangesteld. Dr. Weijerman overleed echter kort daarna namelijk op 27 augustus 1931. Dhr. A.H. op ten Noort werd daarna benoemd tot directeur.
De heer op ten Noort werd opgevolgd door respectievelijk
dhr. J. van Zutphen,
dhr. Ir. J. Heide,
dhr. Ir. Th. Goedhart,
dhr. Ir. S. Sjauw Koen Fa,
dhr. M. Oosterling
Concessie waterleidingbedrijf
Op 2 februari 1932 werd aan de toen in Amsterdam gevestigde Surinaamsche Waterleiding Maatschappij concessie verleend voor de aanleg en exploitatie van een waterleidingbedrijf in Paramaribo. Vanwege een intussen ingetreden geldcrisis werd echter pas in april van dat jaar een aanvang gemaakt met de werkzaamheden te Republiek.
Verbod
Op 22 februari 1938 werd een verbod ingesteld op de verzameling van regen- en putwater in Paramaribo. Hierdoor werd men verplicht gesteld tot aansluiting op het distributienet van de SWM. Deze maatregel werd voornamelijk in het belang van de volksgezondheid genomen.
Republiek
Reeds een jaar later, op 27 april 1933 werd het pomp- en filtergebouw te Republiek officieel in gebruik gesteld. Inmiddels was er een transportleiding naar Paramaribo aangelegd en waren er 96 aansluitingen gereed. waterleidingbedrijf. Goed drinkwater wordt namelijk gezien als een basisbehoefte voor de bevolking.
Overname door Suriname
In 1948 besloot de Surinaamse overheid “wegens gewichtige redenen van openbaar belang” tot overname van het waterleidingbedrijf. Goed drinkwater wordt namelijk gezien als een basisbehoefte voor de bevolking.
William Kraanplein
De gestadige groei van het waterverbruik noopte de SWM tot uitbreiding van de productiecapaciteit. In juli 1958 werd een tweede productiestation aan het William Kraanplein in gebruik genomen.
Gezien de verbeterde technieken en betere kennis van de bodemstructuren konden noordelijker bronnen worden aangelegd.
In tegenstelling tot Republiek, waar de bronnen ongeveer 25 meter diep zijn, moest in Paramaribo soms wel 160 meter geboord worden om de waterhoudende laag te bereiken. Er werd gekozen voor Paramaribo en daarmee voor water van iets mindere kwaliteit om de hoge transport kosten vanuit Republiek te drukken.
Officiële overname aandelen
Op 4 juli 1949 werden officieel de aandelen van de N.V. Surinaamsche Waterleiding Maatschappij overgenomen door het gouvernement van Suriname.
Nieuw Nickerie/Albina
De SWM werd ook belast met de drinkwatervoorziening in andere gebieden. Op 7 oktober 1958 en 9 augustus 1960 werden respectievelijk de waterleidinginstallaties van Nieuw Nickerie in het westen en Albina in het uiterste oosten van het land in gebruik gesteld. De kosten voor deze projecten werden gefinancierd uit het zogenaamde tienjarenplan. Dit was een ontwikkelingsplan voor Suriname binnen de koninkrijksrelatie.
Leysweg
Naarmate de behoefte aan drinkwater in Groot-Paramaribo toenam werden binnen de financiële mogelijkheden zoveel mogelijk uitbreidingen gepleegd. In 1972 werd te Leysweg, nabij de toenmalige landsboerderij (thans Universiteitscomplex) vanwege de uitbreiding van Paramaribo naar het westen, een derde productiestation in bedrijf genomen.
Livorno en Lelydorp
Vervolgens zijn in de beginjaren tachtig nog twee stations ten zuiden van Paramaribo opgezet t.w. Livorno 1981 en Lelydorp 1982. Op Livorno werd een filterketelinstallatie gebouwd terwijl op Lelydorp in eerste instantie met behulp van gebruikte containers een zuiveringsinstallatie werd gebouwd (sedert maart 1998 vervangen door een filter ketelinstallatie afkomstig van de waterleiding maatschappij Overijssel).
De SWM is een betrouwbaar waterbedrijf dat met inzet van gespecialiseerde en gemotiveerde medewerkers haar klanten op economisch en maatschappelijk verantwoorde wijze van drinkwater voorziet, volgens de hoogste standaarden. Visie De SWM is het toonaangevend waterleidingbedrijf in de Caraibische regio, gericht op een excellente dienstverlening. Gezond drinkwater voor een ieder
De SWM is het toonaangevend waterleidingbedrijf in de Caraibische regio, gericht op een excellente dienstverlening
Gezond drinkwater voor een ieder
